Dag 24; Venice Beach, CA

We zijn, voor de verandering, weer een keer wat vroeger wakker. Na de koffie/thee gaan we lekker ontbijten. We lopen ook meteen even langs de receptie, er lekt een waterslang achter het toilet en de halve badkamer staat nu blank. Ze beloven het zo snel mogenlijk te repareren.

Het is wéér bewolkt, nog even geen strandweer, dus wandelen we O.F.W nog maar een keer uit. Het is een stuk rustiger dan gisteren. We kopen nog wat shirts en lopen dan weer terug naar het hotel. We zetten eerst koffie en besluiten dan, het is nog steeds bewolkt, naar de pier te lopen en een fiets te huren. We fietsen over het beach-bike-pad naar 3rd Street Promenade in Santa Monica, waar we bij de A&F store nog wat shirts kopen. Daarna fietsen we weer terug naar V.B.

We leveren de fietsen in en drinken bij Starbucks een double chocolate chip Frappuccino met whipped cream, oftewel een chocolademelk met fijngemalen ijs en chocolade met slagroom. Jammie!!! Benny heeft een warme double iced cinammonrol erbij en Anja crackers and cheese.

Terug in het hotel checken we mail en website. Helaas nog steeds geen nieuws over de 'lost tapes'. Het lek in de badkamer is inmiddels wel gerepareerd.

We eten weer bij the Terrace. Benny heeft pasta met chicken Parmezan en Anja heeft clam chowder (vissoep) en gestoomde mossselen. We doen nog wat boodschappen bij de supermarkt en gaan dan terug naar het hotel.

Dag 23; Venice Beach, CA

Het is zondag dus, in plaats van, het continental breakfast van het hotel gaan we naar The Terrace en ontbijten daar. Benny heeft eggs Benedict met pitabrood en hash browns (rösti) en Anja heeft French toast met 2 eggs sunny side up en 2 sausages (die Benny opeet). Jammie.

Na het ontbijt lopen we naar O.F.W. Het is heerlijk zonnig weer en superdruk. Het is weekend én er is een Hare Krishna festival aan de gang. Overal kraampjes met free food & drinks. Benny krijgt zelfs een gratis condoom aangeboden

Na de koffie gaan we nog voor anderhalf uur naar het strand. Er staat veel wind en de golven zijn superhoog. Heerlijk.

We eten bij Islelands. Benny heeft wraps met kip en Anja heeft soft taco's met vis. We nemen nog een Sunday ijsje na en gaan dan terug naar het hotel.

Dag 22; Venice Beach, CA

We hebben een rustige dag achter de rug en niet zo veel gedaan. Doordat we gisteravond wat later naar bed zijn gegaan, zijn we ook wat later wakker, maar gelukkig kunnen we, in het weekend, tot half elf ontbijten in het hotel.

Het is, helaas, fris en bewolkt en eigenlijk helemaal geen Venice Beach weer

Om twee uur wordt dan toch de lucht blauw en gaat de zon schijnen. We kleden ons om en gaan naar het strand. Als we, na een paar uurtjes, terug naar het hotel lopen, nemen we wat te snacken (shrimp-egg-rolls) mee.

Om acht uur gaan we eten bij The Terrace. Hier eten we, als we hier zijn, altijd wel één of twee keer. We hebben allebei lam chops, met rijst en gegrilde groenten. Heerlijk. We nemen ook nog een nagerecht. Three chocolate mousse cake. We nemen er één voor samen. Zalig.

Hopenlijk is het morgen wat beter/zonniger weer, dan gaan we weer eens met het fototoestel op pad.

Dag 21; Venice Beach, CA

We slapen lekker uit. Om elf uur, na de koffie/thee/douchen en het ontbijt gaan we naar J&M. We leveren de tas met Dutch stuff in en genieten van een overheerlijke mok van John z'n koffie.

We blijven tot één uur en lopen dan terug naar het hotel. Daar besluiten we om naar Santa Monica te lopen. Van (Venice)pier tot aan (S.M)pier is ongeveer drie kwartier lopen en we gaan tot Third street Promenade, dus we zijn, ruim, een uur onderweg. We winkelen wat, drinken koffie bij Starbucks, kopen een dvd bij Barnes & Noble, shoppen nog wat bij A&F en nemen dan een taxi terug naar VB.

Inmiddels heeft Maria gebeld, ze heeft Indonesish gekookt en vraagt of we komen eten. Jammie!!

Rond zeven uur zijn we bij J&M en om half twaalf zijn we weer in het hotel terug, We hebben heerlijk gegeten (complimenten aan de kok

We drinken nog thee/koffie en gaan dan, moe maar voldaan, naar bed.

Dag 20; Venice Beach, CA

We slapen tot half negen uit. Lekker gevoel, dat we niet meer zo op de tijd hoeven te letten. We maken thee/koffie en dan komen we tot de gruwelijke ontdekking dat onze videobandjes, met de beelden van deze vakantie, nog onder de passagierstoel liggen in de huurauto, die we dus eergisteren achtergelaten hebben in Seattle!!

Na het ontbijt wassen we wat kleding en checken de internetsite van Alamo. Er is een 'lost and found' formulier, wat je in kunt vullen, maar we gaan eerst bij de hotelbalie vragen of zij voor ons, telefonisch, willen informeren.

Om elf uur gaan we op pad. We hebben om één uur met John en Maria afgesproken op het dakterras van het Erwin hotel. Er zijn nog wat andere 'Dutchies' in VB, die morgen terug naar Nederland vliegen, dus is het wel gezellig om met z'n allen nog even wat te drinken, maar eerst leggen we aan Alfonso (van het hotel) uit wat er aan de hand is en hij belt meteen de Alamo in Seattle voor ons. Ze beloven het uit te zoeken en met een half uurtje terug te bellen. We horen het wel.

We lopen op Ocean Front Walk als we halverwege Pat (Lennon) tegen komen. Hij is met wat, ook Nederlandse, vrienden aan het shoppen. We spreken af dat we hem na het weekend bellen. We kopen, bij de Indian Store nog een spijkeroverhemd voor Ben en een tafelkleed en dan is het tijd om richting het Erwin hotel te lopen. We zijn de eerste en genieten, nog even, van het uitzicht. Je kunt, van af hier, heel VB overzien. Je kijkt van de Venice Pier tot de Santa Monica pier en aan de andere kant ligt Los Angeles, je kunt zelfs het Hollywood sign zien staan. Als de andere Dutchies er zijn komen ook Maria en John er aan en zelfs Rich Mangicaro (muzikant en speelt soms percussie bij Venice) komt nog even langs. Het is gezellg, jammer dat de hotelbar nog niet open is, dus we doen het met cola, water en een zak chips, die snel uit de hotelkamer opgehaald wordt.

Als we weggaan wensen we de Dutchies nog een goede reis naar huis, John en Maria zien we nog later deze week. We lopen nog een stukje O.F.W. verder af en gaan dan, met een bakkie Starbucks, terug naar het hotel.

Vanavond eten we bij Mercedes, 5 minuten lopen van het hotel. Anja heeft surf en turf (Filêt Mignon en scampis) Benny heeft een half varken nog aan het bot, zo ziet het er uit in ieder geval.

De eerste dag VB zit er al weer op....

Dag 19; Seattle, WA - LAX - Venice Beach, CA

We doen lekker rustig aan, als we wakker worden. De tijd die we hebben, voor we naar het vliegveld gaan, is eigenlijk te lang om niets te doen (we moeten om 12.00 uur uit de kamer zijn, maar te kort om nog wat te ondernemen (we gaan om 14.00 uur naar het vliegveld). We ontbijten, pakken rustig de koffers in, checken uit (we kunnen onze spullen zolang in het hotel achter laten) drinken nog maar en keer koffie bij Starbucks en lopen nog een rondje in de buurt van het hotel. Om half twee vinden we het genoeg geweest, we lopen terug, halen de spullen op en nemen een taxi naar Seattle Int. Airport.

De taxichauffeuri zet ons keurig voor de vertrekhal van United Airlines af. We checken in en vragen hoe het met de bagage zit. We hebben twee koffers van ruim 20kg (bij KLM mag je 23kg pp mee nemen naar de VS) én we hebben de trolleytas met Dutch stuff. Dit is een binnenlandse vlucht, dus gelden er andere regels. De dame aan de balie legt uit dat je, normaal gesproken, voor incheck-bagage, moet betalen, maar omdat we internationaal reizen, is alle bagage gratis. Dat is mooi. We checken de twee koffers in en omdat de tas met Dutch stuff te groot is voor handbagage checken we die ook in. We zijn snel door de douane, gaan met de, ondergrondse, monorail naar de juiste vertrekhal en gaan daar, voor de verandering, aan de Starbucks.

We vertrekken, keurig op tijd, om 15.50 uur. Om 18.15 uur landen we al weer op LAX. We halen de koffers van de band en nemen een taxi naar 327 Washington Blvd, The Inn at Venice Beach in Venice. De weg die we rijden is bekend en we zijn een kwartiertje later al op de plaats van bestemming. Als we ingecheckt hebben en in de kamer zijn, lijkt het als of we niet weg geweest zijn. Heerlijk.

Het is inmiddels 19.15 uur. We lopen richting de pier en dan naar Ocean Front Walk, we kijken of Animal House nog open is (niet dus) en lopen dan terug richting Washington Blvd, waar we bij Island Burgers, tegenover het hotel, wat eten. We nemen allebei een gegrilde halve kip met herbs, salsa, soure cream en cowlsla en we delen een portie fries (de lekkerste fries van VB!). Rond half 10 zijn we terug in het hotel.

Als we wat spullen, van onszelf, uit de trolleytas willen halen ligt ineens de hele vloer vol met Brinta. Nu weten we dat er met de koffers gegooid wordt, tijdens het laden van het vliegtuig, maar alles lag eigenlijk, redelijk, klemvast in de tas. We snappen er niets van. Net als we besluiten om morgen op het balkon de boel er maar even uit te halen, te kijken wat de schade is en dan opnieuw alles weer in te pakken, vindt Anja een briefje van de Security Administration. Ze hebben de tas, om onze medepassagiers te beschermen, gecontroleerd. Oftewel leeggehaald en vervolgens alles er maar weer lukraak ingefl*kkerd. Het is één grote bende en alles, maar dan ook alles zit onder de Brinta

Dag 18; Vancouver, BC (Canada) - Seattle, WA

Als we Vancouver uit gaan rijden we richting 'the American Border'. Het landschap doet al snel zéér Nederlands aan. Alles is plat hier, met slechts, af en toe, en dorp/stad langs de weg. Het is maar 25 miles naar de grens, dus we zijn er zo. De grens over, duurt echter wat langer. We staan stil, schuiven 5 of 6 autos op en staan dan weer stil. Het neemt wel drie kwartier tijd in beslag voor we daadwerkelijk bij de grens zijn. Na de gebruikelijke vragen, hoe/wat en waarom en een drive safely kunnen we verder. We're back in the USA. We stoppen meteen bij de eerste de beste benzinepomp voor koffie en een bezoek aan een weer heerlijk schoon toilet.

We zijn al om 2 uur bij het hotel en de kamer is dan ook nog niet beschikbaar. We hebben tot 4 uur de tijd om de auto in te leveren, dus besluiten we eerst naar het Lake View Cemetery te rijden, om het graf van Bruce Lee te bezoeken. We krijgen van de hotelreceptie een routeplanner en we rijden in één keer goed. Het voelt een beetje raar om met de auto de begraafplaats op te rijden, maar iedereen doet dat en de begraafplaats is te groot om te gaan lopen. We hebben op internet een beschrijving gevonden van de plaats van het graf en we hebben het dan ook snel gevonden. Twee graven naast elkaar, Bruce en Brandon Lee, 32 en 28 jaar oud toen ze stierven. Er staan nog bloemen vanwege de sterfdag van Bruce vorige week 20 juli. Er staat een bankje en als we daar zo samen zitten voelt het raar, vreemd...... niet in woorden uit te leggen......indrukwekkend..... Bruce Lee, in 1973 gestorven en Benny wilde hier altijd al naar toe.....Brandon Lee, Brendon is naar hem vernoemd.......

We blijven een poosje zitten en we zijn niet de enige. Er komt iemand wierook aansteken, hij woont 4 blocks van hier en komt hier elke week. Hij verteld ons ook dat het graf tegenover Bruce en Brandon van de schoonouders is van Bruce. Een Chinees, woont in Parijs, bid voor het graf en legt wat geld neer, een indiaan uit Alaska, een hele familie uit California, zij woonden vlak bij Bruce en hebben hem ooit zien trainen in de tuin met James Coburn en Brandon als klein ventje.. Er komen nog veel meer mensen langs, aardig gek, wel..... We blijven zitten tot we alleen zijn en nemen dan, ondanks dat dat wat ongepast lijkt wat foto's/film. Dit is een "once in a lifetime" visit.....

Terug in het hotel checken we in en gaan dan de auto wegbrengen. Het Alamo station zit hier om de hoek, dus we lopen terug naar het hotel.

Het is nog vroeg en vanuit het hotel zien we de Elliot Bay, dus we gaan maar weer op pad. De straat loopt, 4 blocks bijna stijl, naar beneden en we realiseren ons dat we straks dus ook weer omhoog moeten

Voor we vertrokken hadden we al een restaurant aan het water gespot met zalige visgerechten, dus als we terug gaan we daar wat eten. We moeten een kwartiertje wachten op een tafel buiten, maar dan hebben we ook een heerlijk plekje. Anja besteld knoflook/limoen pasta met prawns en Benny heeft linguini met clams en crostini. Hij heeft geen idee wat het is maar als zijn bord gebracht wordt spreekt zijn gezicht boekdelen

De dag is voorbij. Een indrukwekkende, maar mooie dag.

Morgen vliegen we naar Los Angeles, om 8 dagen te relexen op het strand van Venice Beach én om John en Maria te bezoeken. De tas met 'Dutch stuff' heeft drie weken op de achterbank van de auto gestaan. Het wordt tijd om hem leeg te maken

Dag 17; Vancouver, BC (Canada)

We slapen lekker uit. We hebben geen miles te rijden, alleen een stad te bezichtigen, dus we blijven lekker liggen tot half 8. Eenmaal aan de koffie/thee checken we even de reakties op de website

We gaan vandaag op stap met de Hop-on/Hop-off bus. Een open rode tourbus, die door de hele stad rijdt. Je koopt een kaartje (voor een vermogen) en dan kun je 24 uur lang in en uit stappen zoveel je wilt. Ondertussen krijg je ook nog wat informatie over de stad te horen. Klinkt allemaal héél aantrekkelijk, tenzij.......... de buschauffeur met 120km p/uur door de stad heen scheurt en het informatiebandje niet gelijk loopt met wat je ziet. Dan wordt het toch wat lastig. De bus schudt als een gek (niets te filmen/fotograferen dus) en alles wat het bandje verteld, "aan Uw rechterzijde ziet U"........komt pas een kwartier later voorbij

We stappen uit bij het Stanley park om een bezoek te brengen aan het 'famous' Vancouver Aquarium. Er staat een behoorlijke wachtrij voor de kassa, dus we lopen eerst naar de Totem Pawls in het park. Eenmaal terug bij het aquarium is de rij alleen nog maar langer geworden, maar we sluiten toch maar achteraan. Eenmaal binnen ($$$$$) gaan we vol verwachting en met de plattegrond in de hand op pad. Eerst de dolfijnen, er zijn er twee en ze zitten in een veel te klein bassin. Het zeeleeuwen verblijf is leeg en in het bad van de zeeotters zit er maar één. We kijken even bij de witte dolfijnen ( wow, het zijn er wel drie en het bad is ook al wat ruimer en besluiten dan wat te gaan eten. Ook hier weer een lange rij, we bestellen een cola en twee Hot Dogs. Jammer, hoewel het pas half één is, zijn de Hot Dogs al op, alleen nog kinderdogs (puppy's??) op voorraad. Wel ja, als we maar wat te eten hebben. Als Benny een zitplaats op een muurtje heeft gevonden en Anja na geruime tijd wachten eens vraagt waar de doggies blijven blijkt de order te zijn verdwenen, no problem, ze begint er meteen aan en met een kwartiertje zijn ze wel warm...... mmmmmm, laat maar, just give me my money back

We lopen nog door het Amazone gebied, met een luiaard, een oranje vogel en een aantal vlinders, vinden zowaar nog een paar aquariums met én zonder vis erin, maar besluiten dan toch dat het wel genoeg geweest is.

We gaan terug naar de bus, stappen in en gaan er in Chinatown weer uit. Daar lopen we wat rond, maar meer dan wat winkeltjes is er niet, terug maar weer naar de bus. We stappen uit bij 'The old Spaghetti Factory' met het idee dat hier wat te zien is, maar alweer mis, er zit een pasta restaurant met die naam. We drinken koffie bij Starbucks en filmen/fotograferen nog wel de Steamclock, maar stappen dan toch op de bus naar het hotel.

We eten weer bij de Irisch pub. Kip, omwikkeld met gebakken Parmaham en Mushroom risotto. We lopen nog een stukje en gaan dan terug naar het hotel voor de koffie en de thee.

We hebben getwijfeld over wat te doen vandaag. Vancouver Island, Grouse Mountain, Whale watching, Suspension bridge........... allemaal in de natuur én interessant, we hebben gekozen voor de stad Vancouver zelf. Jammer, wij zijn geen 'stadsmensen', we hebben Vancouver gezien en dat is ook alles wat er over te zeggen valt.....

Morgen rijden we terug naar de V.S, naar Seattle waar we ook meteen de auto inleveren.

Talk to you guys, tomorrow!!