We doen lekker rustig aan, als we wakker worden. De tijd die we hebben, voor we naar het vliegveld gaan, is eigenlijk te lang om niets te doen (we moeten om 12.00 uur uit de kamer zijn, maar te kort om nog wat te ondernemen (we gaan om 14.00 uur naar het vliegveld). We ontbijten, pakken rustig de koffers in, checken uit (we kunnen onze spullen zolang in het hotel achter laten) drinken nog maar en keer koffie bij Starbucks en lopen nog een rondje in de buurt van het hotel. Om half twee vinden we het genoeg geweest, we lopen terug, halen de spullen op en nemen een taxi naar Seattle Int. Airport.

De taxichauffeuri zet ons keurig voor de vertrekhal van United Airlines af. We checken in en vragen hoe het met de bagage zit. We hebben twee koffers van ruim 20kg (bij KLM mag je 23kg pp mee nemen naar de VS) én we hebben de trolleytas met Dutch stuff. Dit is een binnenlandse vlucht, dus gelden er andere regels. De dame aan de balie legt uit dat je, normaal gesproken, voor incheck-bagage, moet betalen, maar omdat we internationaal reizen, is alle bagage gratis. Dat is mooi. We checken de twee koffers in en omdat de tas met Dutch stuff te groot is voor handbagage checken we die ook in. We zijn snel door de douane, gaan met de, ondergrondse, monorail naar de juiste vertrekhal en gaan daar, voor de verandering, aan de Starbucks.

We vertrekken, keurig op tijd, om 15.50 uur. Om 18.15 uur landen we al weer op LAX. We halen de koffers van de band en nemen een taxi naar 327 Washington Blvd, The Inn at Venice Beach in Venice. De weg die we rijden is bekend en we zijn een kwartiertje later al op de plaats van bestemming. Als we ingecheckt hebben en in de kamer zijn, lijkt het als of we niet weg geweest zijn. Heerlijk.

Het is inmiddels 19.15 uur. We lopen richting de pier en dan naar Ocean Front Walk, we kijken of Animal House nog open is (niet dus) en lopen dan terug richting Washington Blvd, waar we bij Island Burgers, tegenover het hotel, wat eten. We nemen allebei een gegrilde halve kip met herbs, salsa, soure cream en cowlsla en we delen een portie fries (de lekkerste fries van VB!). Rond half 10 zijn we terug in het hotel.

Als we wat spullen, van onszelf, uit de trolleytas willen halen ligt ineens de hele vloer vol met Brinta. Nu weten we dat er met de koffers gegooid wordt, tijdens het laden van het vliegtuig, maar alles lag eigenlijk, redelijk, klemvast in de tas. We snappen er niets van. Net als we besluiten om morgen op het balkon de boel er maar even uit te halen, te kijken wat de schade is en dan opnieuw alles weer in te pakken, vindt Anja een briefje van de Security Administration. Ze hebben de tas, om onze medepassagiers te beschermen, gecontroleerd. Oftewel leeggehaald en vervolgens alles er maar weer lukraak ingefl*kkerd. Het is één grote bende en alles, maar dan ook alles zit onder de Brinta